De eerste indrukken van Ecuador

Buenas tardes,

Mijn eerste verslagje is iets later dan verwacht, maar we hebben het ontzettend druk en vermaken ons hier prima!

Op zaterdag ben ik in Quito aangekomen. De vlucht duurde 11 uur en omdat het een internationale vlucht is, had iedereen z'n eigen televisieschermpje, dus heb ik de hele vlucht filmpjes gekeken, muziek geluisterd en gelezen. :-)
Ook had ik van papa en mama een hele mooie brief en van mijn buren een lief kaartje meegekregen die ik natuurlijk pas in het vliegtuig mocht lezen, echt ontzettend lief!
Van te voren had ik gekozen voor een stoel bij het raam, een beetje jammer dat die stoel nou net pal naast de vleugel zat, waardoor ik maar weinig van het uitzicht heb meegekregen. Gelukkig hoorde ik van de anderen dat het erg bewolkt was en dat er dus sowieso weinig te zien was. Toch kies ik de volgende keer wel voor een andere stoel. ;-)

Eenmaal geland voelde ik gelijk dat ik last had van benauwdheid. Dat komt door het hoogteverschil, omdat Quito op maarliefst 2850 meter hoogte ligt. Het voelde alsof ik een stomp in mijn maag kreeg en al na het zetten van een paar stappen was ik buiten adem, een hele rare gewaarwording! Gelukkig had ik er maar een klein beetje last van en heb ik daarna geen hoogteziekte gekregen.

In de aankomsthal werden we opgewacht door Annelies en Tessa; twee Nederlandse meiden die allebei voor een langere periode bij Villa Ticca werken en ons tijdens de reis zullen begeleiden. Toen we eenmaal buiten stonden, met alle drie een hele zware koffer en een backpack, kwam er een heel klein personenautootje voorgereden. Blijkbaar was er iets misgegaan met het regelen van het vervoer, oeps! We moesten er allemaal erg om lachen, 'dit is nou typisch Ecuador', zei Tessa meteen. Uiteindelijk hebben we een taxi geregeld en is het allemaal opgelost. Het taxiritje was een belevenis opzich. Jeanet, Lisa en ik zaten op de achterbank met ieder een zware rugtas op schoot. Daarnaast waren we natuurlijk een beetje benauwd en reden we door allerlei kronkelige straatjes met veel bochten, waardoor we ook nog misselijk werden. Ondanks dat konden we wel mooi naar buiten kijken en ik dacht de hele tijd alleen maar: ik ben in Ecuador, ik ben er nu echt!
Hierna kwamen we bij ons hostel, El Arupo Bed & Breakfast, aan. Het was ondertussen echt keihard gaan regenen en de straten stonden blank van al het water. Wat wel fijn is, is dat de regen ook zo weer weg kan zijn. Soms heb je hier in Ecuador wel 4 klimaten op een dag! Rieneke, ons andere reisgenootje, was al in het hostel. Het is een erg mooi hostel, beneden is een ontvangstruimte waar een aantal ronde, houten tafeltjes bij elkaar staan. Je kan hier met elkaar een drankje drinken. Je kan ook zelf koffie of thee zetten in het keukentje. De kamers zelf zijn helemaal van hout (het plafond en de vloeren) en alles wat je nodig hebt is aanwezig. Om half 7 ’s avonds hadden we beneden afgesproken om met z’n allen uiteten te gaan. Tessa en Annelies weten precies waar alle leuke en gezellige cafeetjes en restaurantjes zitten en waar je lekker en betaalbaar kan eten, dus dat is heel erg fijn. We gingen naar een heel leuk, Mexicaans restaurant. Het eten was echt heerlijk. Voor zo’n 10 dollar (omgerekend 7 euro) heb je hier een hoofdgerecht en een drankje. De hoofdgerechten zijn ook best groot en je krijgt er vanalles bij, zoals guacamole, zwarte bonen en rijst. Het eten was echt super gezellig! Annelies en Tessa kunnen heel enthousiast vertellen over Ecuador en Villa Ticca. Ze spreken beiden vloeiend Spaans, iets wat ik ook heel graag zou willen leren. Het is hier in Ecuador heel normaal om eten dat je niet op kunt mee naar huis te nemen. In plaats van het zelf mee te nemen hebben we het uitgedeeld aan bedelaars op straat. Het is fijn dat je op die manier iets goeds kunt doen voor de mensen hier!

Zondag gingen we rond half 9 ’s ochtends naar beneden om te ontbijten. De tafeltjes waren gedekt met hele vrolijke, kleurige kleedjes en op ieder tafeltje stond een bordje met boter en een bordje met jam. Er stonden grote kannen met koffie en thee en een klein kannetje met warme melk. Ze hebben een soort brood en er staat een broodrooster, zodat je zelf toast kan maken. Iedere ochtend krijg je een eitje en kan je kiezen voor roerei of voor een gebakken ei. Ook krijg je een glaasje verse vruchtensap, die door hen zelf wordt klaargemaakt. En geloof me, die is echt heerlijk! De eigenaren van het hostel zijn echt hele lieve en behulpzame mensen. Of je nou wel of geen Spaans spreekt, ze doen er alles aan om het je naar de zin te maken.
Na het ontbijt zijn we naar Museo Inti-Ñan geweest. Dit museum ligt op de evenaar! Hier kregen we een rondleiding van een gids. Zo bekeken we onder andere de huizen en kledij van verschillende Indianenstammen. En leerde we het een en ander over hun rituelen en gebruiken. Verder mochten we allerlei leuke testjes doen op het punt van de evenaar. Het is namelijk zo dat, wanneer je precies op de evenaar staat, er twee verschillende krachten zijn die aan beide kanten aan je trekken. Zo moesten we, met onze ogen dicht, proberen om recht over een smalle strook te lopen. Dit was heel grappig, omdat dit op de evenaar dus echt niet lukt! Je voelt dat je tijdens het lopen naar beide kanten getrokken wordt, waardoor recht lopen echt onmogelijk is. Dit is echt een hele gekke ervaring. Ook liet de gids zien dat de stroming van het afvoerputje met de klok mee gaat wanneer je in het zuid-westen van de wereld bent, maar sta je dan in het noord-oosten, dan gaat de stroming van het afvoerputje plotseling tegen de klok in. Wanneer je precies op de evenaar staat, is er helemaal geen stroming, het water gaat recht naar beneden zonder een draaikolkje te veroorzaken. Nog een grappig weetje is dat je op de evenaar 1 kilo lichter bent dan thuis! We hebben ook nog een leuk proefje gedaan met een ei. Je moest proberen om het ei rechtop op een platte spijker te zetten. Ook dit lukt bijna niet, omdat het ei naar beide kanten getrokken wordt. Lisa was de enige van ons groepje die het lukte en ze kreeg een egg-master certificaat. Op de evenaar heb je trouwens iedere dag om 12 uur 's middags ook 2 á 3 minuten geen schaduw, omdat de zon dan recht op de evenaar staat. Na de rondleiding hebben we zelf nog even rondgekeken en kregen we een stempel in ons paspoort, om te bewijzen dat we echt bij de evenaar zijn geweest. ;-)
Daarna gingen we naar het oude centrum van Quito, Old Town, waar we met z'n allen gingen lunchen op Plaza San Fransisco. We namen allemaal locro de papa. Dit is een typische Ecuadoriaanse gerecht. Het is een aardappelsoep met kaas en avocado, daarbij krijg je een soort knapperige, geroosterde maïs. Ook had ik een soort fruitsapje gemaakt van bramensap en melk. Het smaakte echt héérlijk!
Na de lunch hebben we een wandeling door het centrum gemaakt. Hier zie je het echte leven van Ecuador; straatverkopers die vers fruit, zakjes vruchtensap en fel gekleurd ijs verkopen, vrouwen in traditionele kleding, straattheater en overal stalletjes met snacks, kranten en speelgoed. We bezochten la basilica di San Francesco. Een prachtige kerk. En gingen daarna naar een museum waar ze allerlei handgemaakte spullen verkopen, heel leuk. Hierna besloten we om terug naar het hostel te gaan. Waar we even lekker een kopje thee gingen drinken en wat tijd voor onszelf hadden. ’s Avonds gingen we naar een ander hostel in de buurt. In het restaurant van dit hostel zou een vriend van Annelies die avond komen optreden. Het was een knus restaurant, met kleine tafeltjes en op ieder tafeltje een brandend kaarsje, dat maakte het heel sfeervol. Op een gegeven moment kwam de jongen met zijn gitaar Zuid-Amerikaanse liedjes spelen. Het was echt een soort huiskamerconcert, heel gezellig!

Vandaag ben ik voor het eerst bij Villa Ticca geweest! Daar zal ik in mijn volgende blog meer over vertellen.

Liefs,
Ingrid