Vrijwilligerswerk in Peguche

Hola,

Mijn laatste verslag is van zondagochtend, toen was ik in Otavalo. Zondag zijn we naar Peguche gegaan, een klein indianendorpje niet zo ver van Otavalo vandaan. Hier ben ik de rest van de week geweest. In Peguche hadden we alleen heel weinig internet, dus kon ik mijn blog niet plaatsen. Ik heb er wel twee geschreven, dus die zal ik nu in twee keer plaatsen. Inmiddels is het hier vrijdag en ben ik weer terug in Quito. Hieronder beschrijf ik zondag 4 mei tot en met dinsdag 6 mei.

Zondag was onze laatste dag in Otavalo. We hebben toen een dorpjestour gedaan. De indianen maken alles nog met de hand en gebruiken daarvoor alleen maar natuurlijke producten. Ieder dorpje heeft weer een andere specialiteit. Eerst kregen we te zien hoe wandkleden en tapijten worden geweefd. Dit wordt helemaal uit het hoofd gedaan, er komt geen patroon aan te pas. Ook werd ons uitgelegd hoe de wol wordt geverfd. Hiervoor gebruiken ze kleine, witte insecten die op een cactus leven. Door het bloed van deze insecten te vermengen met natuurlijke producten, krijg je allemaal verschillende kleuren. Daarna gingen we naar een familie die zelf muziekinstrumenten maakt. We kregen eerst een demonstratie hoe en panfluit gemaakt wordt. Ook werd voorgedaan hoe de verschillende muziekinstrumenten bespeeld moeten worden. Dat dit helemaal niet makkelijk is, mochten we daarna ervaren, toen we zelf de muziekinstrumenten uit mochten proberen. Er was ook een soort toeter, die ze in geval van nood gebruikten om elkaar te waarschuwen, maar hoe hard ik ook blies, ik kreeg er geen geluid uit!
Tot slot gingen we langs bij José. Hij is 82 jaar en naast het onderhouden van een enorme tuin met allerlei groenten en fruit, maakt hij ’s middags allerlei producten van wol. Hij doet dit helemaal van het begin tot het einde. Dus hij begint met de schapenvacht en eindigt met een sjaal of poncho. Het was heel mooi om te zien hoe hij dit deed. Ook knap dat een man van 82 jaar dit nog iedere dag doet. Hij moet ook wel, het is zijn enige bron van inkomsten. Het is behoorlijk arbeidsintensief. Over het maken van een sjaal doet hij bijvoorbeeld 3 hele dagen. Het maken van een poncho kost hem wel 3 tot 4 maanden.
’s Middags gingen we op traditionele wijze lunchen bij een Indianenfamilie. Ze wonen op een hele mooie boerderij waar je ook kan logeren en Spaanse les kan krijgen. De lunch was heerlijk!
Daarna gingen we zelf een dromenvanger maken. Dit deden we bij twee hele lieve mensen die zelf dromenvangers maken en verkopen. Eerst kregen we een uitleg over de dromenvanger. Deze dromenvangers worden alleen maar gemaakt van producten die rechtstreeks uit de natuur komen. Zelfs de lijm is natuurlijk. Het hout wat wordt gebruikt komt uit de jungle, het groeit om bomen en als het te veel wordt, dan kunnen de bomen doodgaan door een tekort aan zuurstof. Om deze reden wordt dit hout gebruikt, zodat de natuur in evenwicht blijft. Verder werd ons vertelt dat een dromenvanger staat voor het leven, je wordt geboren, je groeit op, je plant je voort en tot slot ga je dood. Het is ook een amulet dat je bescherming biedt. De slechte energie blijft als het ware in de dromenvanger hangen, terwijl de goede energie door het kleine gaatje in het midden gaat. De kleine dromenvangers zijn een bescherming voor een persoon, terwijl de grote dromenvangers meer als bescherming worden gezien voor een hele familie. Ik vind dit echt iets heel moois. Ook dat de dromenvangers alleen van natuurlijke producten wordt gemaakt en dat daardoor de natuur in evenwicht blijft. Na de uitleg gingen we zelf aan de slag. Het was heel erg leuk om te doen en we hebben allemaal een prachtige dromenvanger gemaakt.
’s Avonds sliepen we voor het eerst in het hostel in Peguche. Het is een prachtig hostel met een grote tuin en een gezellig restaurant waar we bijna iedere avond met een dekentje voor de openhaard zitten en waar het heel mooi ingericht is. Peguche is ook echt een prachtig dorp, waar je de bergen kan zien liggen en waar de bevolking heel vriendelijk is.

Op maandagochtend gingen we voor het eerst naar de opvang in Peguche. Villa Ticca in Peguche is gesloten, omdat de overheid te veel eisen stelde en ze daardoor niet open konden blijven. De kinderen die hier zaten zijn overgeplaatst naar andere scholen. Wij gaan de hele week vrijwilligerswerk doen bij een kinderopvang met twee klassen met kinderen van 3-4 jaar oud. We staan met z’n tweeën en met een lerares op een groep. Vanochtend was dus de kennismaking. Het zijn hele lieve kinderen. Zowel de jongetjes als de meisjes hebben hier lang haar, dus soms is het wel lastig om de kinderen uit elkaar te houden. We gingen binnen spelen met klei en blokjes en daarna gingen we puzzelen. Rond 10 uur ’s ochtends gingen de kinderen naar buiten en ze mochten buiten blijven totdat ze opgehaald werden, om 12 uur ’s middags. De opvang heeft een prachtige speeltuin waar de kinderen heerlijk kunnen spelen. Het is een staatsschool, hier zitten de arme kinderen op. De mensen die wel genoeg geld hebben sturen hun kinderen naar een privéschool. Het was een hele leuke ochtend en de leraressen zijn ook echt heel lief en geduldig met de kinderen.

Om 12 uur ’s middags gingen we weer naar het hostel en ’s middags zouden we de waterval gaan bezoeken. Eerst gingen we nog even op bezoek bij Blanca. Blanca kan je ook zien bij ‘het mooiste meisje van de klas’. Zij woont samen met haar man en 9 kinderen in een heel klein huisje. Het zijn twee slaapkamertjes, nog een apart kamertje waar 2 kinderen slapen en waar een tafeltje staat om huiswerk te maken en dat is het eigenlijk wel. Het koken wordt buiten gedaan onder een klein afdakje. In de kamers tocht het enorm omdat de muren aan de bovenkant open zijn. Als je je dan bedenkt hoe koud het hier ’s avonds en ’s nachts kan zijn, dan lopen de rillingen je echt over de rug. Vandaag moest Blanca 20 dollar schoolgeld betalen voor haar kinderen, maar ze heeft het geld niet. Als ze niet betaalt, mogen haar kinderen ook niet naar school. Villa Ticca zou kijken wat ze voor haar kunnen regelen, maar wij besloten dat we niet zomaar weg konden gaan. Daarom gaven we haar allemaal 5 dollar, zodat haar kinderen in ieder geval naar school kunnen blijven gaan. Echt heel erg om te zien dat ze het daar zo slecht hebben. Blanca was heel dankbaar, ze is enorm lief. Daarna gingen we naar de waterval van Peguche. Dit was nog een behoorlijke wandeling. De waterval is echt prachtig. Vlak bij de waterval zijn ook natuurlijke bronnen waar je kan zwemmen. Een keer per jaar wordt hier een Indianen ritueel gehouden en dan is het hier heel erg druk.

Op dinsdagochtend gingen we weer rond half 9 ’s ochtends naar de opvang toe. Hier hebben we heerlijk gespeeld met de kinderen. We hebben besloten dat we de hele week op dezelfde groep willen blijven, zodat we de kinderen beter kunnen leren kennen en ook een beetje een band op kunnen bouwen. Ik tijdens het buitenspelen ook nog met een paar kinderen binnen wat spelletjes gedaan en gepuzzeld. Het is leuk dat je hier zelf activiteiten kan verzinnen die je met de kinderen kan doen. Aan het einde hadden de leraressen een heel leuk parcours uitgezet met hoepels, matten en touw. De kinderen vonden dit echt geweldig.

’s Middags zijn we naar een traditionele Sjamaan geweest. Zij woont in een klein dorpje vlak bij Peguche. Als je dat wilde, dan mocht je een reiniging ondergaan. Er waren er twee van onze groep die besloten om het te doen. Eerst ging de Sjamaan kijken of je wel een reiniging nodig had. Dit deed ze door je met een kaars te lezen. Ook prevelde ze een soort van gebed. Hierna vroeg ze hoe het met je ging en vertelde ze wat voor soort reiniging ze ging doen. Dan moest je in je ondergoed boven een bak met brandende kooltjes gaan staan en vervolgens voerde ze de reiniging uit. Ze bespuugde je met alcohol, ging met eieren en takjes langs je lichaam en je moest je hoofd en buik insmeren met een soort van geurende olie en verse bloemen. Terwijl ze dit deed zij ze ook voortdurend allemaal dingen. Soms ging ze ineens heel hard hoesten, dit betekent dat ze dan als het ware de negatieve energie van de kwade geesten uithoest. De Sjamaan maakte ondertussen ook regelmatig grapjes. Zo kwam ze op een gegeven moment met een gigantische steen aanzetten en toen zei ze: ‘Even je hoofd hiermee inslaan’. Soms moesten we ook gewoon heel hard lachen als ze met alcohol begon te spugen omdat dat er echt enorm grappig uitzag. Na de reiniging krijg je vaak een opdracht mee. Zo mocht een iemand van onze groep twee dagen geen boter, geen peper, geen cavia en geen uien eten. Het was erg grappig om te zien, maar daarnaast vond ik het ook echt heel bijzonder om meegemaakt te hebben! Voor de Ecuadorianen zelf is het heel normaal om af en toe naar een Sjamaan te gaan voor een reiniging.

Morgen zal ik waarschijnlijk nog een verslag plaatsen van de andere drie dagen in Peguche.
Is het in Nederland trouwens een beetje lekker weer? Hier kan het echt enorm verschillen. We hebben vaak overdag wel mooi weer met meestal temperaturen van rond de 25 graden, maar soms kan het dan ineens keihard gaan regenen en gaan onweren. Heel apart is dat. Ook koelt het hier 's avonds flink af.
Ik ben benieuwd hoe het daar is!

Lieve groetjes van Ingrid